Da århundret var ungt, bad VG sine lesere kåre det vakreste norske ord som finnes.
Da resutatet forelå, viste det seg at de ti vakreste ordene i norsk er disse – i denne rekkefølge: kjærleik, elske, medmenneske, mor, morgengry, sensuell, takk, bamse, velkommen, mann.
At kjærleik var aller vakrest, overrasker ikke. Nynorske ord har ofte en poetisk verdi fordi de er fjerne og annerledes. Det er jo ingen som i dagligtalen benytter seg av et ord som kjærleik
Et ord kan være estetisk tiltalende for øret, dvs. det kan ha fonetiske egenskaper som vi verdsetter. Men når man blir bedt om å kåre det vakreste ordet, da er det nok i høyere grad ordets betydning og dets assosiasjonssfære som gjør utslaget. Voldtekt og rasehat kommer således ikke på tale.
Kanskje får vi et mer interessant resultat hvis spørsmålet stilles annerledes: Hvilket er det norskeste av alle ord? Hva med f.eks. følgende ord: skippertak, geitost, koselig, dugnad, bøygen?
Hej Finn-Erik!
Kom över en länk till din hemsida av ren slump. Roligt att läsa, då jag intresserar mig endel i språk jag också.
Vi förlorade förresten med hela 8-0 mot Vegard sitt lag igår, hehe.
/
Erik Holm
Birgit- och Ronalds barnbarn.
Er det ingen som nyttar ordet kjærleik i sin daglegtale seier du? Eg nyttar det ikkje sjølv, men det finst då område på Vestlandet der kjærleik er ein del av dialekta?
Og det norskaste ordet, har ikkje det vorte kåra før? Eg meiner å hugsa ei avstemming for nokre år sidan der ordet dugnad vann.